پاسخ بر اساس اصول طب سنتی بدین شرح است:
فرایند هضم اول که در معده صورت می‌پذیرد تحت تأثیر عوامل گوناگونی شکل می‌گیرد، از آن جمله اندام‌های نزدیک به معده که به معده در هضم غذا کمک می‌کنند. مثلاً یکی از کارهایی که کبد در فرایند هضم اول انجام می‌دهد حفظ گرمای لازم در معده است. نیروی حرارت غریزی و نیروی زیست و روان نیز از کبد به کمک معده می‌آیند؛ این را برای این گفتیم که بدانید تنها عامل فیزیکی و شیمیایی برای هضم غذا کافی نیست و نیروی زیست و روان زندگی نیز برای این منظور لازم است. وقتی غذا وارد معده می‌شود دیاستازهای گوناگونی که در معده وجود دارند آن‌ها را تجزیه می‌کنند. مثلاً دیاستازهایی که شیر را به پنیر تبدیل می‌کنند یا دیاستازهایی که چربی‌ها را تجزیه می‌کنند.
آنزیم‌های معدی در حرارت خاصی عمل می‌کنند. اگر دمای معده از میزان لازم بالاتر رود یا پایین‌تر در عملکرد هضم اختلالاتی رخ می‌دهد. مثلاً اگر شخصی حین غذا خوردن آب یخ بخورد در هضم معدی او نقصان بوجود می‌آید. یا این که ساعاتی پس از غذاخوردن آب یخ بخورد حرارت معده بسرعت کاهش پیدا می‌کند و آنزیم‌های معده که در حال هضم غذا هستند متوقف می‌شوند و مثلاً چربی‌ها بطور کامل هضم نمی‌شوند همینطور سایر مواد غذایی دیگر دچار مشکل می‌شوند. این حالت را ” هضم ناقص "می نامیم.
در این صورت مواد غذایی که ناقص هضم شده اند از طریق عروق مزانتر وارد کبد می‌شوند. یعنی مقداری از غذا هضم شده و مقداری هضم نشده به کبد می‌روند.
فرایند هضم دوم در کبد انجام می‌شود. کبد سعی می‌کند نقصان هضم معدی را جبران کند اما همیشه موفق نمی‌شود. هضم ناقص مرتب تکرار می‌شود و در دراز مدت کبد را بطور درصدی ناتوان می‌سازد. در این حال سلول‌های کبدی در انبوهی از مواد مسموم گرفتار می‌شوند. محیط کثیف و آلوده می‌شود، کبد نمی‌تواند صفرا و سودا و بلغم و آب را از هم جدا کند و چربی‌ها نیز تجزیه نمی‌شوند. ناچار کبد مواد را به سمت عروق هُل می‌دهد که نتیجه آن در طولانی مدت بیماری‌های خونی مانند فشارخون و چربی خون و قند خون و سکته‌ها می‌شود. پس از آن کبد خود گرفتار چربی‌های هضم نشده و دفع نشده می‌شود و پدیده کبد چرب رخ می‌دهد. سیستم سوخت و ساز کبد مختل می‌گردد، در طب سنتی به این حالات مقدمات بیماری‌های خطرناک کبدی می‌گویند. ماده کیلوس در کبد آلوده اشباع و غلیظ و رسوب گذار می‌شود.
ما بارها در تفسیر مبانی طب سنتی اختلال در هضم‌های چهارگانه را عامل اکثر بیماری‌ها برشمردیم. یعنی هضم ناقص غذاها سیستم سوخت و ساز کبد و سایر اندام‌ها را دچار اختلال می‌سازد. بنابراین با این دیدگاه آب یخ می‌تواند در ایجاد بیماری کبد چرب کمک کند، اما نه این که علت تامه کبد چرب را آب یخ بنامیم. توجه کنید اگر روغن‌های مایع و جامد و سرخکردنی مصرف کنیم آن‌ها نیز باعث کبد چرب می‌شوند، مثال‌های دیگر هم وجود دارد از جمله ناجویده غذا خوردن، پرخوری، غذای چرب زیاد خوردن، سوسیس، کالباس و فست فود خوردن، محصولات پاستوریزه و هموژنیزه، حتی خوردن کله پاچه و دنبه به میزان غیر متعارف باعث کبد چرب می‌شود بویژه اگر تحرک و جنبش عضلانی نداشته باشند.
بیمارانی را سراغ داریم که مدتی در بیمارستان بستری بوده و از طریق سرم تزریقی تغذیه می‌شدند اما دچار کبد چرب گردیدند. آیا این‌ها نیز آب یخ مصرف کرده بودند؟
از طرف دیگر در مؤسسه پژوهشی پیک شفا پرونده هایی از بیماران مبتلا به کبد چرب داشتیم که عادت به مصرف آب معمولی نیز نداشتند تا چه رسد به آب یخ!
اکثر افرادی که دچار کبد چرب شده اند در اثر سبک تغذیه مدرن و غربزده فعلی به این بیماری گرفتارند.
نکته قابل تأمل دیگر این است که معمولاً در فصل تابستان برخی از آب یخ استفاده می‌کنند و در فصول دیگر به آب یخ رغبتی نشان نمی‌دهند اما در همین فصول گرم هم مصرف آب یخ موجب بروز انواع بیماری‌های گوارشی می‌شود که کمترین آن کبد چرب است.
بنابراین نتیجه این که آب یخ از منظر طب سنتی در مجموع مضر شمرده شده است اما آب یخ علت اصلی بیماری کبد چرب به حساب نیامده و نباید به حساب بیاید.
باید توجه داشت که تا حدودی افزایش صفرا در کبد چربی‌ها را می‌سوزاند و این نکته هم قابل تأمل است. به همین دلیل در طب سنتی برای فرونشاندن صفرای حار آب یخ و برفاب و امثال آن تجویز می‌شده است.