محققان مرکز پزشکی دانشگاه کلمبیا در نیویورک با مرور و بررسی ۱۶ مطالعه
قبلی دریافتند سالمندانی که رانندگی را کنار می‌گذارند از سلامت روانی
ضعیف‌تری برخوردار می‌شوند که از جمله می‌توان به افسردگی اشار نمود.
به گفته محققان در این زمینه یک دور تسلسل وجود دارد: بدتر شدن وضعیت
سلامت از جمله مشکلات بینایی، محدودیت‌های فیزیکی و کم شدن حافظه موجب می‌شود افراد مسن رانندگی را کنار بگذارند که این مسئله در مقابل موجب تسریع
روند اُفول آنها می‌شود.
دکتر گوهوآ لی، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می‌گوید: «این موضوع
بسیار پیچیده است. از یک سو رانندگان مسن نیاز به مهارت‌های فیزیکی و روانی
لازم برای رانندگی ایمن پشت فرمان دارند و به همین خاطر بسیاری از آنها
باید رانندگی را کنار بگذارند.»
«از سوی دیگر، این تصمیم دارای پیامدهای قابل توجهی است. افراد مسنی که
دست از رانندگی می‌کشند احساس می‌کنند که به لحاظ اجتماعی منزوی شده اند و
در نتیجه دچار افسردگی می‌شوند. به لحاظ فیزیکی فعالیت کمی خواهند داشت در
نتیجه شرایط سلامت شان بدتر می‌شود.»
لی در ادامه می‌افزاید: «ترک رانندگی ارتباط قوی ایی با ریسک ابتلا به
افسردگی دارد. اما در حقیقت تاثیرات سلامت آن به مراتب گسترده‌تر است.»
از اینرو محققان تاکید دارند که باید با اتخاذ برنامه‌های درست فعالیت و تحرک سالمندان بعد از کنار گذاشتن رانندگی حفظ شود.