دانشمندان دریافته اند که شرکت کنندگان
مبتلا به استرس شدید دو برابر بیشتر از شرکت کنندگان فاقد استرس، مبتلا به
اختلالات روانی می‌شوند.
از
آنجائیکه استرس قابل درمان است، نتایج بیانگر این مطلب است که تشخیص و
درمان آن در افراد مسن ممکن است به روند به تعویق انداختن یا حتی پیشگیری
از شروع آلزایمر کمک کند.
این
مطالعه به بررسی ارتباط بین استرس حاد و اختلال شناختی خفیف که ویژگی بارز
آن از دست دادن حافظه است، می‌پردازد. ریچارد لیپیتون، سرپرست تیم تحقیق
از دانشکده پزشکی آلبرت انیشتن در نیویورک، در این باره می‌گوید: «مطالعه
ما شواهد محکمی ارائه می‌کند که استرس موجب افزایش احتمال بروز اختلال
شناختی خفیف در افراد مسن می‌شود.»
به
گفته وی، بسیاری از بیماران آلزایمری ابتدا اختلال شناختی خفیف را تجربه می‌کنند، که یک پیش دمانسی است که به شکل قابل توجهی موجب افزایش بروز
آلزایمر در ماه‌ها و سال‌های بعد می‌شود.
لیپتون
در ادامه می‌افزاید: «برخی از شیوه‌های کاهش استرس عبارت اند از رفتار
درمانی شناختی، درمان مبتنی بر توجه و آگاهی، یوگا و بیوفیدبک.»