متخصصان در تعریف این بیماری می‌گویند: بیماری آلزایمر یک بیماری
تحلیل برنده و پیش رونده سیستم عصبی مرکزی انسان است که باعث زوال قوای
عقلانی می‌شود. منشاء این بیماری دقیقا معلوم نیست و علاجی هم برای آن در
خال حاضر در دسترس نیست.تغییرات متعددی در مغز بیمار رخ می‌دهد که باعث
کوچک شدن مغز و نیز از بین رفتن سلول‌های مغزی می‌شود و به جای آنها اشکال
خاصی به نام "پلاکهای پیری" در مغز به وجود می‌‌آید.
سن
اکثریت افرادی که به بیماری آلزایمر مبتلا می‌شوند، بیشتر از 65 سال دارند
و هر چه سن بیشتر باشد، احتمال ابتلا به این بیماری افزایش می‌یابد. با
این حال افرادی هستند که در سنین 40 یا 50 سالگی گرفتار آلزایمر شده‌اند.
افرادی که یکی از والدین برادر و یا خواهرشان مبتلا بوده‌اند شانس بیشتری
برای گرفتن این بیماری را دارند تا افرادی که هیچگونه پیشینه‌ای ندارند.
بیماری
آلزایمر در نهایت بر تمام جنبه‌های زندگی فرد مانند فکر کردن، احساسات و
اعمال اثر می‌گذارد . این اثرات در افراد متفاوت است . بسیار دشوار است که
ترتیب علائم و یا سرعت بیماری را در هر شخص پیش‌بینی کرد. بیماری بر روی
موارد زیر تاثیر می‌گذارد .معصومه صالحی مدیر عامل انجمن آلزایمر ایران
معتقد است بار عاطفی این بیماری بیش از بار اقتصادی و جسمانی آن است .
مشکلی که همه خانواده را درگیر می‌کند ،فراموشی خاطرات سالمندی که نیاز به
مراقبت همیشگی دارد .
به گفته وی
براساس تحقیقات جهانی هم اکنون هر 3.2 ثانیه یکنفر درجهان به دمانس و
بیماری آلزایمر مبتلا می‌شود، هر 7 دقیقه یکنفر در ایران مبتلا می‌شودهمچنین هم اکنون 46.8 میلیون نفر در جهان با این بیماری زندگی می‌کنند.
تا سال 2050 آمار جهانی به 135 میلیون نفر افزایش خواهد یافت. باتوجه به
ترکیب جمعیت در ایران و افزایش امید به زندگی در دهه‌های اخیر درصورت فقدان
برنامه‌های پیشگیری از دمانس وآلزایمر، کشوربا فاجعه و هزینه‌های سنگینی
در 20 تا 30 سال آینده روبرو خواهد شد. با توجه به آمارجهانی و آمارسالمندی
پیش بینی می‌شود که درحال حاضر بیش از 650هزار نفر درایران با دمانس و
بیماری آلزایمر زندگی می‌کنند.
او
با بیان این که ما سومین کشور در جهان هستیم که به سمت سالمندی می‌رویم می‌گوید: دمانس و آلزایمر روی زنان تاثیر بیشتری دارد؛ چراکه امید به زندگی
بالاتری دارند، در خانواده‌ها به عنوان مراقبت‌کننده اصلی شناخته می‌شوند و
استرس‌های روانی بیشتری را تحمل می‌کنند.
او
ادامه می‌دهد : بیش از 80 درصد افراد مراقبت‌کننده از بیماران مبتلا به
دمانس، زنان هستند. ابتلای آنها شش درصد بیشتر از مردان است. به علت کم شدن
موالید، جهان در آینده با کمبود مراقبت‌کننده روبه‌رو است. این برای ما
نیز یک زنگ خطر است که بتوانیم مراقبت‌کننده آموزش دهیم.
صالحی
با بیان این که هزینه سالانه یک فرد مبتلا به آلزامیر 11 تا 50 میلیون
تومان است می‌گوید: داروهای خارجی آن تحت بیمه قرار ندارند و داروهای ساخته
شده داخل نیز در دسترس نبوده که تلاش شده کمبود دارویی در آینده‌ای نزدیک
برطرف شود و راحت‌تر در دسترس بیماران قرار بگیرد. اما درخواست ما از وزارت
بهداشت، قرار گرفتن این بیماری جزو بیماری‌های خاص و صعب‌العلاج
است،همچنین به دلیل طولانی بودن، بار اقتصادی زیادی دارد و پیشنهاد می‌کنیم
که به این بیماران یارانه خاص تعلق بگیرد.
وی
توضیح می‌دهد : البته شاید هزینه‌های بهداشتی، درمانی بیماری آلزایمر نسبت
به بیماری‌های دیگرمثل سرطان کمترباشد ولی هزینه‌های اجتماعی و بار مالی
که بردوش دولت‌ها و خانواده‌ها می‌گذارد بسیار بیشتر از هزینه‌های مشابه در
بیماری سرطان و سایر بیماری‌های صعب العلاج است . آنچه که بار عاطفی
وهزینه مالی سنگینی برای خانواده جامعه و دولت ایجاد می‌کند سال هایی است
که افراد مبتلا به دمانس(بیش از 12 سال زندگی با بیماری) با معلولیت و در
نتیجه با وابستگی و نیاز به حمایت زندگی می‌کنند . بنابراین با توجه به
فشار عاطفی و هزینه مالی سنگین این بیماری، انجام اقداماتی در جهت کاهش
میزان ابتلا و ارائه خدمات درمانی ، حمایتی مناسب برای کاهش وابستگی این
افراد وظایف آئینی ، دینی، اخلاقی و انسانی ما است.
اما چرا در این سال‌ها آلزایمر به این میزان فراگیر شده است ؟
مدیرعامل
انجمن آلزایمر در این رابطه می‌گوید: به دلیل اطلاع‌رسانی کم در گذشته این
بیماری زیاد شناخته نشد، اما به دلیل افزایش سالمندی و بالا رفتن سن امید
به زندگی، آلزایمر که یک بیماری سالمندی است در کشور ما افزایش داشته است.
استرس‌های خانوادگی، افسردگی‌های درمان نشده زمینه ابتلا به آلزایمر را
فراهم می‌کنند. همچنین کم‌کاری تیروئید، بیماری‌های عفونی و بدخیم و
کودکانی که در کودکی سرشان زیاد ضربه خورده و موتورسواران و دوچرخه‌سوارانی
که در حوادث دچار بیهوشی موقت شده‌اند، بیشتر دچار آلزایمر می‌شود.