سالمندان قطعه گم شده در پازل برنامه ریزی های شهری مدیران

سالمندان قشر ارزشمند و سرمایه‌ی هر جامعه ای است که احترام به حقوق آنان وظیفه‌ی افراد تک تک افراد جامعه و نهادهای مدنی است. این قشر مهم نیازمند توجه بیشتر و تلاش برای احقاق حقوق آن هاست.

مسئله ای که تا کنون بطور کامل انجام نشده است، عدم توجه و اهتمام به حقوق سالمندان در مبلمان شهری، برنامه‌های فرهنگی، نهاد‌های مدنی و سیاست‌های رفاهی به طور واضح قابل مشاهده است.

مبلمان شهری به مجموعه وسیعی از وسایل، اشیاء، دستگاه ها، نمادها، خرده بناها، فضاها و عناصری که استفاده عمومی یا ویژه قشر خاصی از جامعه مانند کودک، معلول، سالمند و... باشد، گفته می‌شود. 

محیط شهری باید توانایی پذیرش افراد و تامین خدمات رفاهی برای کلیه اقشار جامعه را داشته باشد، در غیر این صورت می‌توان گفت که عدالت شهروندی رعایت نشده، چرا که همه‌ی شهروندان نمی‌توانند به راحتی از این فضاها استفاده نمایند.

شرط لازم و کافی به منظور حضور سالمندان در محیط شهری داشتن مبلمان شهری مناسب است. بی توجهی به این قشر در بلند مدت خسارت‌های اقتصادی- اجتماعی عظیمی به همراه خواهد داشت. بنابر این نیاز است که مدیران شهری، سالمندان را نیز در پازل برنامه ریزی‌های شهری خود قرار دهند و نسبت به آنها بی تفاوت نباشند.

 

اینجا پارک کودک شهر من است که پاتوق و محلی برای استراحت و سرگرمی همیشگی پدران و پدربزرگ‌های ما شده است.

از طرفی نیز برخی آنجا را برای محل کاسبی انتخاب کرده و مشغول به فرش ریسه‌های تسبیح، انگشتر، کت زمستانی، چاقو و ... شده اند.

در گوشه و کنار این پارک عده ای را دور هم می‌بینیم که مشغول به بازی بومی محلی"نه ریز یا ریزان"،"دامه" و "دومینه" هستند.

خلاصه کلام این پارک زیبا با وجود اینکه نامی کودکانه دارد، اما محلی دنج برای میان سالان و سالمندان سقزی شده که روزهای خود را در آن سپری می‌کنند و بر خلاف اسم واقعی پارک، حتی یک کودک هم در آنجا دیده نمی‌شود مگر در برخی فصول سال که دیگر نیاز به ادغام کودک و پیر در یک فضای کودکانه هستیم.

 

حضور سالمندان که حیات و نشاط زندگی هستند، عمر دوباره را به جامعه بازمی گرداند ولی نبود مکانی مناسب حال و روزگار آنها، در شهرستان سقز لزوم توجه بیشتر به احداث مکان‌های فرهنگی و اجتماعی برای تمام اقشار جامعه خصوصا افراد مسن را الزامی می‌کند.

 

فضای که برای افراد مسن جامعه احداث شده و تمام نیازهای آنها را به مقتضای شرایط سنی آنها فراهم کند تا دیگر تجمع عمده آنها در پارک کودک نباشد، پارکی که به واسطه کم کاری مسئولان رنگ و بوی دیگر به خود گرفته است و از نام کودکانه به رنگ پیرانه تغییر کرده است.

 

لزوم توجه بیشتر به افراد مسن جامعه کاری است که نیاز به عزمی راسخ و همتی والا دارد تا تمامی افراد جامعه را از هر سنی که هستند از تمام نعمت‌های الهی که تقسیم آن به دست مسئولان است، بی نصیب کند.

 

در نهایت تجمع دستفروشان در این پارک در فصولی که کودکان به خانه کودکانه خود باز می‌گردند فضا را برای آنها ناامن کرده و لزوم ساماندهی دست فروشان و جمع آوری و انتقال آنها به مکانی مناسب الزامی بوده تا از وقوع حوادث و اتفاقات ناگوار بکاهد.

 

سالمندان گنجینه‌های زندگی هستند که بی توجهی به آنها و نادیده گرفتن حضور آنها در کنار دیگر افراد کاری بس ناجوانمردانه و غارت عمر آنهاست.