زمان زیادی از دوران کودکی مان نگذشته است،
زمانیکه بزرگترین درد و غمی که داشتیم گم شدن اسباب بازی و یا ننوشتن مشق و
یا ترس از عواقب شیطنت و دعوا بود. زمانی که بیشتر اوقات را در کوچه و هم
بازی شدن با بچه محل‌ها می‌گذشت و همه تماس ها، بازی‌ها و ارتباط‌ها واقعی
بود.
دور همی هایی که با اشک و ناراحتی پایان می‌یافت و هر چه بیشتر بازی می‌کردیم کمتر خسته می‌شدیم تا زمانی که پای
اولین رایانه‌های شخصی به خانه‌ها باز شد. بازی هایی که اجتماعی‌ترین آنها
امکان مشارکت یک فرد دیگر و بازی دونفره را فراهم می‌کرد.
اما شاید با ورود اینترنت، کمتر کسی فکر می‌کرد که زندگی اجتماعی بشریت تا این اندازه دست خوش تغییر شود و تمام
جنبه‌های آن را در بر بگیرد. مهمانی که در ابتدا عزیز و لوکس به حساب می‌آمد، کم کم با همه آشنا شد و ما را متاثر از خود کرد. وسعت نفوذش به حدی
بود که غول‌های سازنده تلفن همراه امکان استفاده از اینرنت را به
محصولاتشان افزودند تا نه تنها در خانه بلکه در کوچه و خیابان هم با این
مهمان که دیگر مهمان نبود همراه باشیم.
امروزه دیگر تنها یک موبایل برای ورود
به فضای مجازی کافیست و دیگر به تجهیزات عجیب و غریبی نیاز نیست. امکاناتی
که دیگر هرنوع زحمت را برای اتصال به اینترنت کم کرده و تنها با یک گوشی
هوشمند می‌توان به انبوهی از اطلاعات و تصاویر و فیلم‌های مختلف دسترسی
داشت.
تلفن‌های همراهی که شاید در ابتدا قرار
بود ارتباط را با دوستان و آشنایان راحت‌تر کند اکنون ارتباط نا محدودی را
به تمام دنیا فراهم آورده است.
حضور در فضای مجازی و تاثیر آن در تغییر
و تحولات نظام اجتماعی واقعیتی انکارناپذیر است. تلفن همراه به عنوان
ابزار نوین اطلاع رسانی علاوه برداشتن کاربردهای گسترده در حوزه‌های گوناگون اطلاع رسانی، ارتباط دهی، تداوم بخشی، مفرح سازی، برخی پیامدهای
نامناسب اجتماعی مانند اعتیاد روانی، تزلزل ارزش ها، کاهش تعاملات اجتماعی،
زوال تدریجی ادبیات ملی، بلوغ زودرس، بلوتوث و اس ام اس‌های غیراخلاقی، به
خطر افتادن امنیت شخصی را به دنبال دارد.
ولی وقتی مبتکران بزرگ دنیا جدیدترین
اختراعات خود را برای راحتی انسان بوجود آوردند شاید فکرش را هم نمی‌کردند
که روزی انسان هزاره سوم از این وسایل سوءاستفاده کرده و به دنبال چاره ای
برای رفع خطرات این اختراعات و وسایل نوین ارتباطی باشند، وسایلی که در
وهله اول دنیای مجازی را برای انسان به ارمغان آورد.