مزمان با سایر تغییرات فیزیولوژیک در سایر اعضاء بدن از جمله سیستم اعصاب، در خواب آنان نیز تغییرات طبیعی بروز میکند که این تغییرات به معنی اختلال در خواب محسوب نمیشود. از جمله: مدت زمان به خواب رفتن ممکن است طولانیتر شود. یعنی از زمان به رختخواب رفتن یا شروع خواب کمی بیش از زمان مورد انتظار طول بکشد
کل طول مدت خواب شبانه کمتر میشود
طول مدتی که فرد در خواب عمیق بسر میبرد کمتر میشود. به عبارت دیگر بر طول مدت خواب سبک و سطحی فرد افزوده میگردد
خواب ممکن است بریده بریده شود و فرد سالمند در طول مدت خواب شبانه خود چند بار از خواب بیدار شود و مجددا به خواب رود
در افراد سالمند معمولا خواب جلو میفتد به این معنی که زمان شروع خواب و بیدار شدن در صبح زودتر از گذشته رخ میدهد
میزان خواب آلودگی در طول روز ممکن است در برخی از سالمندان به ویژه در سنین بالاتر افزایش یابد
دفعات چرت زدن و مدت آن در طول روز یعنی زمانی که باید بیدار باشیم افزایش مییابد. افزایش میزان چرت زدن میتواند به اختلال در سیکل خواب و بیداری منجر گردد
طول مدت خواب REM یعنی دوره ای از خواب که به دیدن رویا مربوط میشود معمولا در افراد سالمند تغییر نمیکند
مدت زمان خواب طبیعی حدود 6 تا 9 است که در نزد افراد مختلف متفاوت است
******************
تغییرات و عوامل زیر میتواند به اختلال خواب در سالمندان منجر شود
عدم رضایت از زندگی میتواند به خواب کوتاه شبانه و خواب طولانی در روز منجر گردد
فقدان تعاملات اجتماعی میتواند به خواب طولانی در روز منجر گردد
خانمها در معرض اختلال خواب بیشتری قرار دارند
اضطراب و افسردگی میتواند به کاهش کیفیت خواب و دیر به خواب رفتن منجر شود
شایعترین اختلالات خواب عبارتند از
مشکلات پزشکی و روانپزشکی که با بی خوابی مرتبط شناخته شدهاند عبارتند از: بیماریهای دید، نارسایی قلبی، آرتریت مزمن، سندرمهای مزمن، سکته مغزی، دیابت، بیماری آلزایمر، بیماری پارکینسون، بیماریهای گوارشی، افسردگی، اضطراب، اختلالات خوابی مانند حرکات متناوب اندام در خواب و سندرم پاهای بیقرار
آپنه انسدادی خواب. که باعث انسداد مجاری تنفسی فوقانی و قطع تنفس میشود
حرکات متناوب اندام در خواب اختلالی است که با حرکات یکنواخت تکراری ساقها در خواب مشخص میشود. این اختلال با قطعه قطعه شدن خواب و بیخوابی در شب و خوابآلودگی مفرط روزانه همراه است
سندرم پاهای بیقرار یکی از دلایل مهم بیخوابی در سالمندان است. این سندرم عبارت است از نیاز به حرکت دادن پاها که معمولاً با احساس ناراحتی، تشدید علائم، استراحت در طی شب همراه است که با حرکت دادن مستمر آنها تخفیف مییابد.