سالمندان
که زندگی سخت و دشوار خویش را در فراهم نمودن شرایط زندگی بهتر برای
فرزندان خود گذرانده اند و به دوران پیری رسیده اند ، تنها یک آرزو دارند و
آن این است که در خانه ای آرام و مملو از محبت در کنار فرزندان و نوادگان
خویش ، روزهای آخر عمر را سپری نمایند.متأسفانه در زمان ما ، تکریم سالخوردگان کمرنگ شده و به آنان و مشکلاتشان عنایت کافی نمیشود. تواضع در برابر والدین و احترام و اطاعت از آنان ، کمترین حقی است که والدین بر گردن فرزندان خود دارند.و
آیا با تمام سفارشاتی که دین مبین اسلام نسبت به تکریم والدین داشته میتوان ، والدین خویش را به هنگام فرو افتادن در ورطه ناتوانی و خزان زندگی
رها کرده و در غربت تنهایی گذاریم؟
رسول گرامی اسلام فرمودند : یکی از صور تکریم و تعظیم ذات اقدس الهی احترام و تجلیل سالخوردگان مسلمان است.
از
عمده ترین راههاى انتقال یک فرهنگ به نسلهاى آینده، رفتار پدر و مادر و
مربیان است. کودکان، از آنچه را در رفتار بزرگترها ببینند، الگو میگیرند.
احترام به بزرگترها و رعایت ادب و تکریم نسبت به سالخوردگان، اگر در عمل و
رفتار ما تجلى یابد، فرزندان ما نیز، این فرهنگ را میآموزند و با همین
آداب و سنن بار میآیند. کسى که انتظار ادب و معرفت و حق شناسى از
فرزندانش دارد، باید همین حالت را نسبت به پدر و مادر و بزرگترها نشان دهد،
تا کوچکترها هم از او بیاموزند.
سالمندان امروز جوانان دیروز اند ، پس بهتر است اندکی به فردای خویش نیز
بیاندیشیم و سالمندان ، این اندیشههای سرشار و خاموش را تکریم نماییم که
تکریم بزرگان مایه برکت در زندگی است.